Mijn lijst met blogs

vrijdag 18 oktober 2013

Groei en bloei in oktober

Er bloeit nog best veel in de tuin bij de rode brievenbus in oktober. 

Spontane creatie bij de schuifpui. Dahlia's en scharnierbloemen. De grote bladeren links zijn van de stokroos. Hij maakt nu zijn bladeren en volgende zomer gaat hij bloeien. Rechts op de voorgrond zegekruid. Dit kom ik overal in de tuin tegen. Waarschijnlijk een keer een stronk zegekruid met rijpe zaadjes op de composthoop gegooid. Dom, dom, dom...

In de border-to-be aan de voorkant van het huis bloeit een goudsbloem. Zo leuk om te zien dat in een hoop wit zand toch van alles groeit. Check de schoenlappersplant achter de goudsbloem. Die komt uit de zijtuin en is zeer waarschijnlijk meeverhuisd met een schep zand afkomstig uit de verbouwing. 

Deze zonnebloemetjes hebben te lang in een zaaibakje gestaan. Ik wilde ze eigenlijk weggooien half augustus. Ze zagen er zo slungelig, uitgedroogd en sprieterig uit dat ik ze weinig kans gaf. Zo zie je maar weer dat je ze altijd in de grond moet zetten. In oktober ben je er dan blij mee. Zeer blij!

Och, mijn dahlia. Of eigenlijk Simones dahlia. Toen mijn liefste Moon vorige zomer overleed, bloeide deze bloem zo mooi. Zo overdadig. Zo troostend. Het werd Simones dahlia. Nu, half oktober, bloeit hij nog steeds. En tovert hij een glimlach op mijn gezicht omdat elke keer als ik de bloem zie aan Simone denk. 

Geranium Ann Folkard. Ook een glimlach, maar dan omdat ie zo absurd lang bloeit. En een beetje omdat ie naar mijn man heet. Volkert. Wij noemen deze plant dan ook gewoon Ann Volkert. 

Dit bodembedekkend ensemble maakt me iedere keer blij als ik er langs loop. Het grijsgroen van de helichrysum petoliare met het paarsbruin van het kruipend zenegroen is een zeer fijne combinatie.

Ah! Daar is ie eindelijk. De atalanta. We verwachten hem al een poosje maar de eerste spotten we pas op 6 oktober. 
De oplettende kijker heeft misschien gezien dat ik onze openslaande tuindeuren azuurblauw heb geverfd. We zijn er nog niet over uit. De naam van de verf is mooier dan de kleur. En daarbij komt dat mijn man het eigenlijk niks vindt. Ik ga nog één poging doen met hemelsblauw en anders wordt het gewoon wit.

Huh? Een roze gemêleerd slaapmutsje. 

Deze oranje heb ik zelf gezaaid. Leuk hoor dat ze door blijven bloeien. Echt een aanrader!

donderdag 10 oktober 2013

Septembertuin in oktober

Eerst nog wat septemberfoto's. Dat had ik immers beloofd. En beloofd is beloofd daar houd ik me bij, mijn woord is zo goed als een olifantsei. (uit: Slurfje past op het ei van Dr. Seuss).

Zicht naar rechts vanaf de tuintafel.

 
Zicht vanaf de koude bak richting de buren. Check de enorme bos helianthus Lemon Queen linksboven. 

Daar kan geen bos bloemen tegenop.

Ook een fijn bosje.

Ah, september. Ik 'maai' vaak eerst met mijn handen voor me uit zodat ik geen spinnenweb in mijn gezicht krijg. Dat blijft toch altijd een naar gevoel, die draden tegen je gezicht. Maar bij deze kunstwerkjes blijf ik altijd even staan kijken.

En in september gaan de asters bloeien.

Eerst zijn de kopjes nog dicht maar zodra ze open gaan, worden het ware vlinderlokkers. Net als de verbena bonairiensis.

Koolwitje op verbena.

Gehakkelde aurelia op verbena (is er dan ook een 'gewone' aurelia, vroeg mijn man onlangs.) Een ongehakkelde zeg maar? Iemand die mij antwoord kan geven op deze vraag?

En ze houden ook van scabiosa. Het schurftkruid, weet u nog wel. 

In september wordt eveneens de heg gesnoeid. Dit had in juni eigenlijk ook gemoeten maar toen had ik geen zin. En ik hoopte stiekem dat ik het wel zou redden met één keer snoeien per jaar. Helaas. Ik had namelijk geen rekening gehouden met één van onze achterbuurmannen van bijna twee meter die altijd met zijn fiets langs onze heg moet. Hij kwam aan de deur vragen of ik binnenkort nog van plan was om de heg te snoeien. Oeps. En hij had gelijk hoor. De heg was enorm gegroeid deze warme zomer. Volgend jaar maar weer een rondje doen in juni en september. 

En dan nu de spectaculaire na-foto. Ineens zien we weer dat de achterbuurman (niet die van twee meter, maar een andere:) twee dakramen heeft onder zijn dakkapel. En dat er nog een boom staat voor de enorm grote boom in het midden. Die boom is trouwens reusachtig. In grootte maar ook in schoonheid. Fijn detail is dat we precies op deze boom  uitkijken vanaf de keukentafel in de aanbouw. Daar is over nagedacht!

Wie is toch die vrouw die maar één keer per jaar de heg snoeit? Schande!